آئین مستان

یا حسین! یا حسین!
شعله‌ی عزای تو چراغ کربلای تو

تو دلم روشنه، پرچم قیام تو
 صراحت کلام تو، تا ابد با منه

درس آزادگی،تو همین مجالس مصیبتِ مُحرّمه
تو لهوفِ سیّد و تو مقتل مُقرّمه

یاد من دادی که، زیر بار ستم تا قیامت نرم
یا حسین! یا حسین!

یا حسین! عزیز فاطمه...

یا حسین! یا حسین!
باز به من بها دادی به اشک من صفا دادی
مجلست اومدم
 پس هنوز امید داری به من که ساده میگذری، گرچه خیلی بدم

یا حسین! یا حسین!

من کجا لیاقت اقامۀ عزای تو؟
من کجا و کشتی نجات روضه‌های تو؟

من کجا و حرم؟
 خیلی ممنونتم خیلی مدیونتم
یا حسین! یا حسین!

یا حسین! عزیز فاطمه...

یا حسین! یا حسین!
كاش مثه مدافعا تو سوريه تو سامرا
هديه ميشد سرم
ارتشت مسلحه نذاشته پاي ابرهه
وا بشه تو حرم

آرزوم اینه که، جوری که تو دوست داری خدا رو بندگی کنم
آرزوم اینه مثه شهیدا زندگی کنم

آرزوم یک کلام
اربعین آقا! کربلا می‌خوام
یا حسین! یا حسین!

یا حسین! عزیز فاطمه...

حجت بن الحسن!
از نجف تا کربلا رو لابلای موکبا رو
جستجو می‌کنم
بلکه بین زائرا، ببینمت توو کربلا
آرزو می‌کنم

حجت بن الحسن!
پرچم تو مژده‌ی قیام پابرهنه هاست
آرزوی قلبی تمام پابرهنه هاست

خون شد از انتظار
این دل بیقرار، این دل بیقرار
حجت بن الحسن!

العجل عزیز فاطمه...

گفتم: بذار بیام، گفتی: نه
گفتی: نیا پیشم،  گفتم: چشم

خیلی دوست دارم، با اینکه
دارم تَلَف میشم، گفتم: چشم

من اشتباه کردم
شاید برا همین نمیخوای منو
 آخه گناه کردم

خیلیا رفتن کربلا و‌
 من فقط نگاه کردم
 فقط نگاه کردم

یعنی امسالم
به ما نمی‌رسید یه کربلا

یعنی راست راستی
باور کنم گفتی نیا

چجوری باور کنم
گفتی نیا

حالا منم و اتاقمو مستأصل
کاشکی بگیری سراغمو حداقل

آه آه آه! جاموندم
آه آه آه! واموندم

گفتم: که کوله مو می‌بندم
گفتم: میام طریق، اما نه

خواب و خیال شده دیدارت
بی تو نمیتونم، تنها نه

بگو چیکار کنم؟
از دست این همه فاصله
من کجا فرار کنم؟

دنیا رو بعد تو واسه خودم
باید مزار کنم
بگو چیکار کنم؟

دل من تنگه، برای شلوغیای موکبا
دل من تنگه، برای چاییِ عراقیا

یعنی امسالم
به ما نمی‌رسید یه کربلا

یعنی راست راستی
باور کنم گفتی نیا

حالا منم و اتاقمو مستأصل
کاشکی بگیری سراغمو حداقل

آه آه آه! جاموندم
آه آه آه! واموندم

دل من، به یاد تو چله نشینه
یکی از پیاده های اربعینه
محبتت سرشت من، زیارتت بهشت من
شهید شدن به عشق تو، ایشالله سرنوشت من
خسته م، شبیه حر از این بار گناه
موندم، چیکار کنم با این روی سیاه
ای کاش شهید تو بشم با یه نگاه
((یابن الزهرا، کربلایی کن این دل را))
نفسام، تا جون دارم نذر تو باشه
نکنه دلم یه دم از تو جدا شه
عشق و غم تو مثل خون، جاریه تو رگم حسین
این نفسارو نمی خوام، اگه یه روز نگم حسین
دل رو، می خوام برای آتیش غمت
چشمو، برای گریه کنج حرمت
جون رو، برای جون دادن پا علمت
((یابن الزهرا، کربلایی کن این دل را))
به خدا، جواب خوبیا بدی نیست
زیر پا، جای گل محمدی نیست
این نفسای آخره، اسم خدا رو میبره
خدا می‌دونه اون گلو، بوسه گه پیمبره
خنجر، کجا و بوسه بر حنجر تو
پیش، نگاه خسته خواهر تو
ای کاش، سرت به روی نیزه سر تو
((یابن الزهرا، کربلایی کن این دل را))

به راهِ ولایت، خوش آن کس که شود فداییِ تو

قلوبِ محبین، بُوَد مَضطرُ و کربلاییِ تو

سلامِ ما به کام خشک و عطشان

سلامِ ما به پاره هایِ قرآن

سلامِ ما به آن پیکرِ غرقِ خونِ عریان ..

توکه یوسفِ مصطفی بودی

توکه جانِ خیر النسا بودی

بگو از چه رو در مسیرِ شام

هلالِ رویِ نیزه ها بودی ..

حسین جان .. حسین جان ..

منم عبد و اسیر و مبتلایت

دلِ من .. دلِ من ..

گره حورده به عشقِ کربلایت

همیشه .. همیشه ..

بُوَد حُبُّ الحُسین عزتُ و جاهم

حسین جان .. حسین جان ..

ببین درمانده ام، بده پناهم

تویی تمامیِ دار و ندارم

شود بی تو سیاه روزگارم

به زیرِ تیغِ عشقت عاقبت جان می سپارم

به قربانِ آن ماهِ رخسارت

دلِ عالمی شد گرفتارت ..

مرا کن فداییِ راهِ خود

قسم بر دو دستِ علمدارت

علمدار .. علمدار ..

چه شد دستِ علمگیرِ بلندت

برادر .. برادر ..

چی اومد سرِ اَبرویِ کمندت

پاشو پشت و پناهِ حرمِ من

پاشو تنها سپاهِ حرمِ من

پاشو دشمنا هستن تویِ راهِ حرمِ من

کنارِ برادر زمین خوردم

جلو چشمِ لشکر زمین خوردم

شده علقمه مثله پشتِ در

درست مثلِ مادر زمین خوردم

تو صدات دعوت و شرمنده از این تاخیرم 
تو هیاهوی زمونه با خودم درگیرم
نفسم خس خس وقتی که زیر پا مونده 
هوای دنیا چه سنگینه دارم می میرم
 باید اول دل و پیش قدم کنم 
باید این فاصله ها رو کم کنم
تا تو یک بار من و قابل بدونی 
 بتونم پرچمتو علم کنم
((میره هرکس که دلش رفتنیه 
 تو دلش حرف های ناگفتنیه
شب جمعه حرمش دیدنیه دیدنیه))
یه شکسته پرم و تو هوس پروازم
بی صدا موندم و شد بغض گلو آوازم
حالا که از حرمت دورم و نزدیک غمم
یه حرم تو دلم از جنس غمت می سازم
اومدم تا که برات گریه کنم
 زیر خاکم به هوات گریه کنم
بغض اون ده شبه همراهمه تا 
واسه خشکی لبت گریه کنم
دل من وقف هوای حرمه
همیشه سائله لطف و کرمه
شب و روز گریه برای تو کمه 

((میره هرکس که دلش رفتنیه 
 تو دلش حرف های ناگفتنیه
شب جمعه حرمش دیدنیه دیدنیه))
واسه خشکی لبات عمریه که می بارم 
می بارم تا کمی از بار غمت بردارم
میشه بارونی هوای چشای دور از تو 
دلم و تا که به دست غم تو می سپارم
باید اون قدر بمونم به پای تو 
تا بتونم که بشم فدای تو
همۀ درد و غمت برای من
 آقا جون اشک چشام برای تو
 توی روضت نوکرت پر می گیره
رخصت از حضرت مادر میگره
دوباره گریه رو از سر می گیره

((میره هرکس که دلش رفتنیه 
 تو دلش حرف های ناگفتنیه
شب جمعه حرمش دیدنیه دیدنیه))

قدم قدم با فرشته ها با پیمبرا تا حسین

ما تنها نیستیم که توو مسیرن، همه‌ی دنیا حسین

تو حسینی جهان جز تو ابرقدرت نداره

هر جا از عشق تو خالی شِه امنیت نداره

کسی که دل به غیر از تو بده عزت نداره

((کاش بمونیم تا ظهور، با عشق و شور و یقین

ما زائرای اربعین

فااللهُ خیرٌ حافظا و هو أرحَمُ الرّاحمین))

پیاده ها اومدن به جاده شبیه رزمنده ها

که راه آزادی فلسطین میگذره از کربلا

روی پرچم هنوز این نام زیبا رو می بینیم

با همین یاحسینا فتح دنیا رو میبنیم

ما انالمهدی فرزند زهرا رو می بینم

((کاش بمونیم تا ظهور، با عشق و شور و یقین

ما زائرای اربعین

فااللهُ خیرٌ حافظا و هو أرحَمُ الرّاحمین))

ستون‌ستون داره زائر تو به آسمون می‌رسه

یه روزی این پاهای پیاده، به دادمون می رسه

ما ابالفضلیا تا پای جون با تو می مونیم

به امید خدا تا پای جون با تو می مونیم

تا بریم کربلا تا پای جون با تو می مونیم

((کاش بمونیم تا ظهور، با عشق و شور و یقین

ما زائرای اربعین

فااللهُ خیرٌ حافظا و هو أرحَمُ الرّاحمین))

لكَ الحشودُ أتتْ تُلبِّي نداءَ «هل من مُعين؟!»

خیل مردم آمدند تا به ندای «هل من معین» تو لبیک گویند

في الأربعينِ لبيك لبيك قائِدَنَا يا حسين

در اربعین، ندا سر می دهیم: لبیک لبیک یا حسین

هنا من كل أرضٍ قد تَعَلَّتْ لكَ راياتْ

در اینجا، از هر سرزمینی برایت پرچم ها برافراشته اند

لِکُلِّ العاشقینَ كربلاءُ اليومَ ميقاتْ

امروز، کربلا میقات همه عاشقان است

و بين السِّلَّةِ و الذِّلَّةِ هيهاتَ هيهاتْ

مابين شمشیر و ذلت، هیهات که ذلت را بپذیریم

ننتظرُ المَهدي، يا سيِّد الشهداءْ

در انتظار مهدی هستیم... یا سیدالشهداء

نحنُ قرابينُ الفِداء

ما جانبازان فدایی راه شمائیم

نَثُورُ للمستضعفين... «نجعلَهُمُ الوارثين»

برای مستضعفان به پا میخیزیم... «و آنها را وارث زمین می گردانیم»